Tijdends mijn eigen zwangerschap heb ik me verdiept in het entprogramma wat hier in Nederland wordt aangeboden. Natuurlijk vond ik het goed dat ziektes worden bestreden. Wat zou ik voor moeder zijn die haar kind die ziektes niet zou willen besparen. Maar ik wilde wel graag weten wat ze mijn kindje zouden gaan inspuiten. Ik heb tijdens mijn zwangerschap ook rekening gehouden wat mijn kindje allemaal binnen zou krijgen, dus nu ook.

Op de site van kritischprikken.nl heb ik heel wat nuttige informatie kunnen vinden over het enten van kinderen. Want ook het enten is zeker niet zonder gevaar. En toen ben ik toch wat geschrokken. Tot mijn verbazing worden kinderen nog steeds geënt voor ziektes die niet eens meer bestaan. Ze worden ingespoten met zware metalen (hoeveelheden worden niet eens bekend gemaakt) zoals bv kwik, een stof die niet eens meer gebruikt mag worden.

Toen onze zoon vijf weken oud was kwam we bij het bureau. Daar werd ons vertelt dat er kinkhoest uitgebroken was en dat hij nu toch echt alvast maar ingeënt moest worden. Vijf weken vonden we toch wel wat klein. Bovendien was nergens bekend gemaakt dat die uitbraak er was. Niet op scholen, sportverenigingen, buurtverenigingen, kinderopvang, nergens. En hier bereik je toch echt kinderen. En die wil je graag bereiken met zo’n uitbraak. Hier rees onze twijfel en we hebben hem niet laten prikken op dat moment. Acht weken vonden we vroeg genoeg voor deze prik.

Onze zoon was nog nooit ziek geweest, verhoging gehad of iets van dien aard. Na de prik was hij voor het eerst ziek. Bah wat naar. Maar ja, dat kon gebeuren zeiden ze.

We hebben ons wel meer vragen gestelt over het enten.

Waarom werd die kinkhoestdoelgroep niet bereikt?

Waarom houdt het RIVM alle testen en controles voor zichzelf? Er bestaat tenslotte een hele mooie controlegroep in het oosten van het land. Alsof daar met regelmaat epidemieën uitbarsten.

Waarom wordt er zo luchtig gedaan over kinderen die aandoeningen overhouden aan de prikken of er zelfs aan overlijden? Dit is niet bewezen maar voor de prik waren die kinderen kerngezond.

Vanwaar worden kinderen zo vroeg al geprikt, dan met vier jaar nog een keer en als ze een jaar of acht negen zijn nog maar een keertje.

Deze antwoorden heb ik grotendeels kunnen vinden op de site van kritischprikken.nl.

Wij waren ervan overtuigd dat we sowiezo de BMR niet wilden laten doen. Deze enting was tenslotte in het leven geroepen voor de werkende moeder. Over de pneunokokken en meningokokken hebben we nog een twijfel gehad.

De dag voordat onze zoon die prik moest hebben kwam in het nieuws dat er een kindje aan was overleden. De vacceins waren allemaal terug gehaald en vervangen door nieuwe. We konden weer rustig gaan prikken met z’n allen. Niets aan de hand.

Hierop hebben we besloten om onze zoon misschien te laten enten als hij vier is geworden of misschien als we het eraan toe hebben.

Begrijp goed dat ik niet tegen het enten ben. Ik wilde alleen weten wat men mijn kindje ging inspuiten. Het bureau maakte zich nogal wat drukker om het zout wat wij onze zoon misschien wel zouden geven als om de stoffen die ze daar gingen toedienen.